Acaben trés años d’una de les llexislatures más demoledores de la política institucional del PSOE d'Asturies pa col asturianu. Y ye que más que l'enllancamientu avezáu de la escasa actividá del departamentu encargáu de la supuesta “política llingüística” asturiana, pue falase d’un retrocesu claru. Non solo na visibilización y espardimientu de la llingua sinón, mesmamente, n'ámbitos que, como l’educativu, el mediáticu y el de la toponimia, taben na marxinación y precariedá permanente y qu’agora, depués d’años de desidia malintencionada y incompetencia proverbial, tán peor: nun tris de que’l asturianu desapareza d’ellos.
